Zamek Chojnik

Zamek położony jest na szczycie góry o tej samej nazwie (627 m), opadającej z jednej strony urwiskiem skalnego Głazowiska. Strzegł traktu handlowego, biegnącego doliną Kamiennej. Został zbudowany w latach 1353-64 przez ks. świdnicko-jaworskiego Bolka II Małego. W 1399 r. ród Schaffgotschów wziął go w zastaw, na stałe przeszedł w ich ręce w 1418 r. Nowi właściciele ustanowili tu swoją główną siedzibę, dobudowali północne skrzydło i dziedziniec z pręgierzem. W 1. poł. XVI w. obiekt przebudowano w stylu renesansowym, ozdabiając go attykami i dekoracją sgraffitową. Powstały wtedy mury ze strzelnicami, kuchnia, dom komendanta i stajnie. Zamek przetrwał wojnę trzydziestoletnią, jednak w 1675 r. został zniszczony przez pożar, wywołany uderzeniem pioruna. Wskutek tego budowla została opuszczona, a Schaffgotschowie przenieśli się do Cieplic. W XIX w. zamek stał się częstym miejscem spacerów kuracjuszy z Cieplic. Rosnący ruch turystyczny sprawił, że w 1860 r. urządzono schronisko w północnej bastei. W latach 1963-73 obiekt wyremontowano, obecnie zarządza nim PTTK. W budynku z 1848 r. funkcjonuje Schronisko na Zamku Chojnik, działa także karczma. Z zamkiem związana jest legenda o okrutnej księżniczce Kunegundzie.