Bardo – historia

Miasto w powiecie ząbkowickim (2400 mieszkańców) położone przy linii kolejowej i szosie Wrocław - Kłodzko. Bardo leży w przełomowej dolinie Nysy Kłodzkiej, oddzielającej Grzbiet Zachodni i Wschodni Gór Bardzkich. Miejscowość wzmiankowana była w 1096 r. jako gród strażniczy na granicy Śląska i Ziemi Kłodzkiej. Występowała pod polską nazwą Bardo lub niemiecką Wartha. W XII-XIII w. znajdowała się tu kasztelania. Ok. 1200 r. do Barda sprowadzono cudowną figurkę Matki Boskiej, która stała się celem pielgrzymek. W latach 1301-1810 miejscowość, mająca już status miasta, należała do cystersów z Kamieńca Ząbkowickiego. W 1873 r. doprowadzono linię kolejową z Ziębic, przedłużoną rok później do Kłodzka. W 1945 r. Bardo straciło prawa miejskie, odzyskane w 1969 r. Obecnie stanowi ośrodek turystyki górskiej (sąsiedztwo Gór Bardzkich), wodnej (spływy kajakowe i pontonowe Przełomem Nysy Kłodzkiej) i pielgrzymkowej (Sanktuarium MB Bardzkiej).