Legnica – historia

Miasto na prawach powiatu (97300 mieszkańców), trzecie pod względem liczby ludności w województwie dolnośląskim, położone na Równinie Legnickiej nad Kaczawą. Przez Legnicę przebiega linia kolejowa Wrocław – Zgorzelec – Drezno, od której odbiegają linie do Kamieńca Ząbkowickiego przez Jaworzynę Śląską, Rudnej Gwizdanów przez Lubin i nieczynna w ruchu pasażerskim – do Złotoryi. W okolicach miasta znajduje się węzeł tras A4 Wrocław – Zgorzelec – Drezno i S3 Szczecin – Zielona Góra – Lubawka. Istniała tu osada kultury unietyckiej, a w VIII w. gród obronny plemienia Trzebowian. Miejscowość wzmiankowana jest w dokumencie Bolesława Kędzierzawego z 1149 r. W 1241 r. pod Legnicą rozegrała się słynna bitwa z Mongołami. W 1248 r. książę Bolesław II Rogatka ustanowił miejscowość stolicą księstwa, które istniało do 1675 r. W 1264 r. Legnicy nadano prawa miejskie. W XIV w. rozwinął się handel i rzemiosło, w 1454 r. w mieście miał miejsce bunt pospólstwa. W XVI w. za Fryderyka II księstwo przeszło na protestantyzm. W związku z zagrożeniem tureckim Legnicę w latach 1529-33 ufortyfikowano, niszcząc kilka średniowiecznych budowli. W czasie wojny 30-letniej w latach 1633 i 1639 miasto okupowały wojska cesarskie. W 1675 r. zmarł ostatni książę piastowski Jerzy Wilhelm, Legnica przeszła w bezpośrednie władanie Habsburgów. Na skutek prześladowań wielu protestantów opuściło wtedy miasto. Od lat 80. XVIII w. zaczęło się ożywienie gospodarcze związane z powstaniem manufaktur. W latach 1806-08 trwała okupacja francuska, po której przeniesiono tu stolicę rejencji. 26 sierpnia 1813 r. między Legnicą a Złotoryją doszło do bitwy nad Kaczawą, zakończoną zwycięstwem wojsk prusko-rosyjskich. W 1844 r. doprowadzono linię kolejową z Wrocławia, przedłużoną do Drezna. W 1856 r. powstała linia do Jaworzyny Śl., w 1869 r. do Lubina, w 1884 r. do Złotoryi, wreszcie w 1898 r. do Rawicza. Na przełomie XIX i XX w. Legnica stała się dużym ośrodkiem gospodarczym i administracyjnym, powstały trzy linie tramwajowe. 9 lutego 1945 r. do miasta wkroczyły wojska radzieckie, które w maju 1945 r. podpaliły zabytkową starówkę. Mieściło się tu dowództwo Północnej Grupy Wojsk Armii Radzieckiej, dużą część mieszkańców stanowili żołnierze radzieccy. Na pocz. lat 60. XX w. odkryto bogate złoża miedzi, miasto stało się ośrodkiem Legnicko-Głogowskiego Okręgu Miedziowego. W latach 1975-99 Legnica była stolicą województwa. W 1993 r. miasto opuścili ostatni żołnierze radzieccy.