Barokowy kościół Podwyższenia Krzyża Św. (Kościół Łaski) wzniesiono w latach 1709-18 dla protestantów, na mocy ugody zawartej przez króla szwedzkiego Karola XII i cesarza Józefa I. Świątynia powstała na planie krzyża greckiego z kopułą w centrum, wg projektu Martina Frantza, wzorowanego na kościele Katarzyny Wazówny w Sztokholmie. W związku z tym, że była to jedyna świątynia ewangelicka w okolicy, posiada 4020 miejsc siedzących i drugie tyle stojących. Wewnątrz znajduje się bogate barokowe wyposażenie z freskami Felixa Antona Schefflera i Johanna Franza Hoffmanna, amboną z 1717 r. oraz ołtarzem i prospektem organowym z 1727 r. Na ścianach świątyni znajduje się epitafium pastora, który zginął w 1745 r. podczas mszy wskutek uderzenia pioruna i zerwania liny podtrzymującej daszek ambony. Wokół znajduje się wyjątkowy park z otaczającymi świątynię 19 kaplicami grobowymi bogatych mieszczan z lat 1717–70 i licznymi nagrobkami z XIX w.