Międzylesie – historia

Miasto (2500 mieszkańców) położone nad Nysą Kłodzką, na pograniczu Rowu Górnej Nysy i Wysoczyzny Międzyleskiej, u stóp południowej części Gór Bystrzyckich. Przez Międzylesie biegnie linia kolejowa Wrocław – Kłodzko – Lichkov i dalej do Pragi oraz szosa z Kłodzka przez dawne przejście w Boboszowie do Brna i Ołomuńca, zaczyna się tu lokalna szosa do Dusznik-Zdroju. Miejscowość została założona w XI w. na starym szlaku handlowym na Morawy, między 1249 a 1290 r. uzyskała prawa miejskie, stała się też siedzibą kompleksu dóbr ziemskich. W 1294 r. król Czech Wacław II nadał miasto klasztorowi cystersów z Kamieńca Ząbkowickiego, w 1315 r. stało się własnością pochodzącego z Miśni rodu Glubosów (Glaubitzów). Po zniszczeniu przez husytów w 1428 r. ocalała tylko Czarna Wieża zamkowa. Odbudowę Międzylesia przyniosło uruchomienie w 1458 r. huty szkła i przejście w 1551 r. na własność protestanckiego rodu Tschirnhausów, którzy przebudowali zamek i odnowili prawa miejskie. W czasie wojny trzydziestoletniej w 1643 r. wojska szwedzkie spaliły miasto. 10 lat później kupił je ród von Althannów, którzy odbudowali kościoły i szkołę, a przy zamku wznieśli barokowy pałac. W XVIII w. rozwinęło się tkactwo chałupnicze pod egidą kupieckiej rodziny Ludwigów, któremu cios zadały wojny napoleońskie na pocz. XIX w. W latach 1827–33 przez miasto zbudowano szosę Wrocław-Wiedeń, w 1875 r. doprowadzono linię kolejową z Wrocławia do Pragi, powstała stacja graniczna na przejściu do Austro-Węgier (obecnie do Czech). W 1945 r. zamknięto przejście graniczne a miasto podupadło. Ponowne otwarcie przejścia w 1959 r. spowodowało pojawienie się ruchu turystycznego. Obecnie Międzylesie stanowi ośrodek administracyjno-usługowy dla całej okolicy.