Karkonoski Park Narodowy utworzono w 1959 r., posiada 5951,42 ha powierzchni. Park obejmuje główny grzbiet i wyższe partie Karkonoszy z jedną odnogą sięgającą na Pogórze Karkonoskie w okolice Chojnika i enklawą Wodospadu Szklarki. Znajdują się tu najpiękniejsze i najcenniejsze przyrodniczo rejony Karkonoszy: lasy górnoreglowe, zarośla kosodrzewiny, hale alpejskie, torfowiska wysokie, gołoborza i kotły polodowcowe. Lasy składają się głównie ze świerków z domieszką buków, modrzewi, jaworów, lip, jarzębin i jodeł. Powyżej znajdują się piętro kosodrzewin i alpejskie. W parku rosną endemiczne rośliny: skalnica bazaltowa, dzwonek karkonoski i gnidosz sudecki. Można tu spotkać 40 gatunków ssaków, na czele ze sprowadzonym z Korsyki muflonem i 16 gatunków nietoperzy. Z 90 gatunków ptaków cenne są: włochatka, sóweczka, cietrzew, głuszec, drozd obrożny i płochacz halny. Park objęty jest gęstą siecią szlaków pieszych, na główny grzbiet gór prowadzą dwie kolejki linowe.