Rezerwat utworzono w 1958 r. na powierzchni 2,86 ha. Wilczka spada tu wysokim na 22 m wodospadem do głębokiego kotła eworsyjnego, z którego wypływa skalistym wąwozem wyżłobionym w gnejsach. Znajduje się tu uskok tektoniczny, który powstał w trzeciorzędzie. W XIX w. z inicjatywy rodzeństwa Neglerów zbudowano system schodów i punktów widokowych, wraz z zawieszonym nad kanionem mostkiem. Powstał wtedy sztuczny próg, podnoszący wysokość wodospadu do 27 m, zniszczony przez powódź z 1997 r. Obecnie jest to drugi co do wysokości wodospad w polskich Sudetach. Strome zbocza wokół Wilczki porasta cenny las bukowy z domieszką jodły, jawora i świerka. Rosną tu m.in: żywiec gruczołowaty, marzanka wonna, kokoryczka okółkowa, przenęt purpurowy, wydmuchrzyca pospolita, a na dnie wąwozu - ziołorośla lepiężnikowe.