Wieś (500 mieszkańców) i małe uzdrowisko w gminie Niemcza, położone między Wzgórzami Gumińskimi i Szklarskimi, przy szosie Wrocław – Kłodzko. Założona została na pocz. XIII w., pierwsza wzmianka pochodzi z 1264 r. Od XV w. do 1945 r. należała do von Pfeilów. Na pocz. XVIII w. pastor Sommer prowadził tu działalność ruchu pietystów. W 1802 r. odkryto źródła siarczanowe i żelaziste. Zbudowano pierwszy pawilon kąpielowy, w 1824 r. rozpoczęto budowę domu zdrojowego. W 1894 r. doprowadzono linię kolejową z Niemczy do Piławy Górnej. W latach 30. XX w. miejscowość uzyskała oficjalny status uzdrowiska. Zachował się dawny dom zdrojowy z 4. ćw. XIX w. Można tu zobaczyć malowniczy skalisty przełom Ślęzy, tworzącej kaskady i niewielki wodospad.