Szczytna – historia

Miasto (5000 mieszkańców) położone między masywem Szczytnika Gór Stołowych i Górami Bystrzyckimi, u zbiegu dolin Kamiennego Potoku i Bystrzycy Dusznickiej. Przez Szczytną przebiega linia kolejowa Kłodzko – Kudowa-Zdrój i szosa Wrocław – Praga. Na pocz. XIV w. istniała tu osada handlowo-rzemieślnicza na trakcie ze Śląska do Czech, wzmiankowana w 1347 r. Szczytna należała do państewka feudalnego z siedzibą na Zamku Homole. W 1580 r. miejscowość zakupił znany wrocławski humanista i nadworny lekarz Habsburgów Johann Crato von Krafftheim, zbudowano wtedy tartak, młyn i browar. W XVII w. powstały: huta szkła, kamieniołom wytwarzający koła młyńskie i kilka warsztatów tkackich. W 1639 r. cesarz Ferdynand III darował Szczytną kolejnemu osobistemu lekarzowi – Esaiasowi von Sachs, który uczynił ją siedzibą rozległego dominium. Co ciekawe później miejscowość należała również do lekarza, tym razem Leopolda I – barona von Hartiga. W XVIII w. rozwinęło się tkactwo chałupnicze, funkcjonował folusz i bielarnia. W 1890 r. doprowadzono linię kolejową z Kłodzka, przedłużoną w latach 1902-05 do Kudowy-Zdroju, dzięki czemu Szczytna stała się niewielkim letniskiem. Także w 1890 r. powstała duża huta szkła kryształowego H. Rohrbach & Carl Böhme (po 1945 r. Huta Sudety), która stała się kołem napędowym gospodarki miejscowości. Na potrzeby huty w Szczytnej i okolicznych wsiach pracowały liczne małe szlifiernie szkła. W 1952 r. w zakładzie wykonano na zamówienie dworu brytyjskiego zastawę ze szkła kryształowego dla 360 osób z okazji koronacji Elżbiety II. W 1973 r. Szczytna uzyskała prawa miejskie, dołączono do niej 13 okolicznych wsi i  przysiółków. W 2014 r. wyburzono zabudowania huty, w mieście pozostał jedynie tartak. Obecnie rozwój miejscowości wiązany jest z turystyką.