Ząbkowice Śląskie – historia

Miasto powiatowe (14600 mieszkańców), położone przy linii kolejowej Legnica – Kamieniec Ząbkowicki i szosach Wrocław – Kłodzko, Paczków – Dzierżoniów oraz Ziębice – Nowa Ruda. Ząbkowice Śl. leżą w obniżeniu między Wzgórzami Niemczańskimi, Wysoczyzną Ziębicką i Masywem Brzeźnicy. Miasto lokowano pod nazwą Frankenstein w 2. połowie XIII w., po raz pierwszy wzmiankowane było w 1287 r. Założono je na wzgórzu w widłach uchodzących do Budzówki potoków Jadkowa i Zatoka, opasano je murami obronnymi. W 1351 r. ks. ziębicki sprzedał miasto królom czeskim, w latach 1454-1569 należało do władających ks. ziębickim Podiebradów. W 1858 r. miał miejsce wielki pożar Ząbkowic Śl., miasto szybko odbudowano i w 2. poł. XIX w. znacznie się rozwinęło. W 1858 r. doprowadzono linię kolejową z Dzierżoniowa, przedłużoną w 1874 r. do Kamieńca Ząbkowickiego. W 1908 r. powstała linia Ząbkowickiej Kolei Powiatowej do Srebrnej Góry i Kondratowic. W 1932 r. do powiatu ząbkowickiego włączono Ziębice, w takim kształcie powiat ząbkowicki występuje także dzisiaj. Niezniszczone w 1945 r. miasto pełne jest zabytków, które przyciągają jak magnes turystów.