Sobótka – historia

Miasto w powiecie wrocławskim (6900 mieszkańców), położone u stóp Masywu Ślęży, przy linii kolejowej Wrocław – Świdnica. Pierwotna osada targowa wzmiankowana była w 1148 r. jako własność kanoników regularnych ze Ślęży (do 1810 r.). Od 1290 r. znajdowała się w ks. świdnicko-jaworskim (w latach 1311-43 ks. ziębickim). W 1399 r. król Wacław IV nadał Sobótce miejskie prawa magdeburskie. W XVI w. przeżywała rozkwit. W 1730 r. wielki pożar pochłonął starą zabudowę. W 1813 r. major von Lützow utworzył w mieście Freikorps do walki z Napoleonem, co było początkiem niemieckiego ruchu narodowego. W 2. poł. XIX w. zaczął się rozwój turystyki w związku z bliskością Ślęży. W 1885 r. doprowadzono linię kolejową z Wrocławia, przedłużoną w 1898 r. do Świdnicy. W 1928 r. do miasta włączono Górkę. 8 maja 1945 r. do miasta wkroczyły wojska radzieckie, w czasie wcześniejszych walk zniszczono 50% zabudowy. W 1954 r. odłączono od Sóbótki Górkę, przyłączono ją z powrotem razem ze Strzeblowem w 1973 r.