Trzebnica – historia

Miasto powiatowe (13400 mieszkańców), położone przy linii kolejowej z Wrocławia Psie Pole i drodze ekspresowej Wrocław – Poznań, od której odchodzi trasa do Milicza i Krotoszyna. Boczna szosa prowadzi z Oleśnicy do Obornik Śląskich i Wołowa. Trzebnica leży w małej kotlinie, otoczonej z trzech stron przez Wzgórza Trzebnickie. Słowiańska osada istniała tu już w V w., pierwsza wzmianka o obecnej Trzebnicy pochodzi z 1138 r. Rozwój osady zaczął się kiedy w 1202 r. Henryk Brodaty ufundował kościół i klasztor cysterek, pierwszy żeński klasztor cysterski na ziemiach polskich. Ostatnie lata swego życia (1238-43) spędziła w nim św. Jadwiga Śl., stąd Trzebnica jest ośrodkiem jej kultu. Prawa miejskie otrzymała w 1250 r., w 1257 r. doszło do wykupu wójtostwa z rąk klasztoru. W XIV w. miasto weszło w skład księstwa oleśnickiego. Jeszcze w poł. XVII w. w okolicy przeważała ludność polska. W 1810 r. doszło do kasaty klasztoru. W XIX w. miasto się rozwinęło, powstały zakłady włókiennicze, bank i drukarnia. W 1886 r. doprowadzono linię kolejową z Wrocławia Psiego Pola, a w 1898 r. linię wąskotorową z Wrocławia do Prusic, łączącą się z liniami do Żmigrodu i Milicza. W 1888 r. uruchomiono niewielkie uzdrowisko. 25 stycznia 1945 r. miasto opanowały wojska radzieckie, zniszczeniu uległo 75 % zabudowy. Wiosną 1945 r. mieściła się tu pierwsza siedziba władz województwa dolnośląskiego. Od 1999 r. Trzebnica jest ponownie siedzibą powiatu. Obecnie miasto jest ośrodkiem pielgrzymkowym i intensywnie rozbudowuje się w związku z bliskością aglomeracji wrocławskiej.