Oborniki Śląskie – historia

Miasto (9050 mieszkańców) w powiecie trzebnickim, malowniczo położone na południowych stokach Wzgórz Trzebnickich. Wskutek usytuowania wśród lasów zwane „zielonymi płucami Wrocławia”. Oborniki Śląskie leżą przy linii kolejowej Wrocław – Poznań oraz szosach z Trzebnicy do Wołowa oraz do Wrocławia. Wieś wzmiankowana była w 1305 r. jako Obora, mieszkańcy zajmowali się hodowlą bydła, stąd pochodzi nazwa. Na początku XIV w. przeszła w ręce księcia oleśnickiego Konrada I. Po 1545 r. mieszkańcy przeszli na luteranizm. W 1760 r. przebywały tu wojska rosyjskie a w 1806 r. francuskie. Karol Wolfgang Schaubert w 1835 r. rozpoczął budowę uzdrowiska, wykorzystującego źródła słabej szczawy żelazistej. Dobry mikroklimat i bliskość Wrocławia spowodowały szybki rozwój miejscowości, powstał cały kompleks zabudowy pensjonatowo-zdrojowej, porozrzucanej wśród lasów i parków, według koncepcji „miasta-ogrodu”. Zbudowano kilka sanatoriów leczących nerwice, choroby płuc i cukrzycę. W 1856 r. doprowadzono linię kolejową na trasie Wrocław – Poznań. W 1945 r. Oborniki Śląskie otrzymały prawa miejskie, uzdrowisko zmieniło profil na klimatyczne, leczące choroby płuc.