Późnogotycki kościół św. Trójcy zbudowany został w latach 1595-1607 z fundacji Adama von Schaffgotscha na miejscu starszego drewnianego. Po pożarze w 1702 r. wnętrze zbarokizowano wg projektu Christopha Hacknera. W latach 1869-70 powstało neogotyckie prezbiterium, a wieża uzyskała nowy hełm. Trójnawowa bazylika posiada renesansowy portal, nad którym umieszczony jest herb fundatora Adama von Schaffgotscha i jego żony Katarzyny. Wewnątrz znajduje się neogotycki ołtarz główny, obraz F.A. Schefflera z 1739 r. oraz barokowa kaplica grobowa Św. Krzyża rodziny von Hatzfeldt. Przy murze zewnętrznym stoi renesansowa płyta nagrobna Henryka von Kurzbach z ok. 1590 r. Przed kościołem stoi barokowa figura św. Jana Nepomucena z ok. 1735 r. Za świątynią znajduje się dawna szkoła katolicka z 1827 r. oraz plebania z 1910 r. z kolumną św. Wincentego a Paulo w ogrodzie.