Żmigród – historia

Miasto w powiecie trzebnickim (6350 mieszkańców) położone przy linii kolejowej i drodze ekspresowej Wrocław – Poznań. Żmigród leży nad Baryczą, w centrum rozległej Kotliny Żmigrodzkiej. Nazwa miasta oznacza Gród Żmij lub Żmija (staropolskie określenie smoka), stąd też powstała niemiecka nazwa Trachenberg (Smocza Góra). W związku z tym smok jest symbolem Żmigrodu. Miejscowość wzmiankowana była w bulli papieża Hadriana IV z 1155 r. Miasto lokował ks. wrocławski Henryk III Biały w 1253 r. przy brodzie na Baryczy. Żmigród w latach 1290-1312 należał do księstwa głogowskiego, a w latach 1322-1492 do księstwa oleśnickiego. W 1492 r. powstało tu wolne państwo stanowe, należące do Kurzbachów (do 1592 r.), Schaffgotschów (do 1635 r.) i Hatzfeldtów (od 1641 r.). W 1856 r. doprowadzono linię kolejową na trasie Wrocław – Poznań, od której w 1886 r. powstała boczna linia do Wąsosza. W 1894 r. zbudowano linię wąskotorową do Milicza i Sulmierzyc, kilka lat później przedłużoną do Prusic, Trzebnicy i Wrocławia. Miasto zostało zajęte 23 stycznia 1945 r. przez wojska radzieckie, podczas walk doszło do dużych zniszczeń.