Zespół pałacowy należał niegdyś do rodziny Scheiblerów, posiadającej fabryki włókiennicze m.in. w Łodzi. Pałac wzniósł Carl Scheibler junior, syn słynnego łódzkiego fabrykanta, który przybył tu za swoją siostrą Emmą, żoną Georga von Kramsta z Chwalimierza. Obiekt powstał w latach 1891-92 w stylu neorenesansu niderlandzkiego. Przed podjazdem znajdują się schody otoczone rzeźbami sfinksów. Od północy zbudowano wieżę z dachem w formie ostrosłupa. Na zachód od pałacu usypano sztuczne wzgórze z grotą i glorietą. Dalej rozciąga się park krajobrazowy, powstały na podmokłych niegdyś łąkach. W centrum parku znajduje się staw z trzema wyspami. W zachodniej części parku stoi ruina mauzoleum Scheiblerów. Na południowy-wschód od pałacu znajduje się oficyna z wieżą z końca XIX w. Odremontowany pałac stanowi własność prywatną i można go obejrzeć jedynie zza ogrodzenia. Obok znajduje się duży folwark z budynkiem mieszkalnym, posiadającym szczyt z pruskiego muru.