Środa Śląska – historia

Miasto powiatowe (9600 mieszkańców) położone na Wysoczyźnie Średzkiej, przy linii kolejowej Wrocław – Legnica – Zgorzelec i szosie Wrocław – Prochowice – Legnica/Lubin. Osada targowa powstała tu w X/XI w., stąd też powstała nazwa miasta, od odbywających się w środy targów. Prawa miejskie nadał jej ks. Henryk Brodaty w 1235 r., na ich wzór wiele miast było lokowanych później na tzw. prawie średzkim. W latach 1277-1311 Środa Śląska znajdowała się w ks. legnickim, potem wróciła do dzielnicy wrocławskiej. W 1428 r. została spalona przez husytów. Od 1523 r. stanowiła ośrodek luteranizmu. Miasto zostało zniszczone w czasie wojny 30-letniej, a po jej zakończeniu poddane rekatolizacji. Po przejściu pod panowanie pruskie wzniesiono w 1745 r. kościół ewangelicki i rozebrano w 1770 r. zamek. W 1813 r. w mieście stacjonował Napoleon. W 1844 r. doprowadzono linię kolejową Wrocław – Legnica, jednak położenie stacji daleko od miasta doprowadziło do stagnacji gospodarczej. Mimo tego powstały fabryki tytoniu i przędzalnicze. 9 lutego 1945 r. do Środy Śląskiej wkroczyły wojska radzieckie. Od 1999 r. miasto jest ponownie siedzibą powiatu, dzięki położeniu blisko Wrocławia i przy ruchliwych szlakach komunikacyjnych intensywnie się rozwija, czego dowodem jest duża strefa przemysłowa pod Komornikami i przy obwodnicy.