English
Deutsch
Miasto (5300 mieszkańców) położone w dolinie Białej Lądeckiej, między Górami Złotymi a Krowiarkami, przy szosie Kłodzko – Stronie Śląskie. Działa tu najstarsze w Polsce uzdrowisko, specjalizujące się w leczeniu chorób narządów ruchu, reumatycznych, skóry, układu nerwowego, oddechowego i krążenia. Nazwa Lądek wzięła się od słowa „Landecke” czyli „zakątek kraju”, co wskazuje na peryferyjne położenie. Pierwsze urządzenia kąpielowe zniszczyli Mongołowie w 1241 r. W 2. poł. XIII w. doszło do lokacji miasta. Kolejne zniszczenia przyniosły najazdy husytów w 1428 i 1431 r. Od poł. XV w. zaczyna się rozwój uzdrowiska, kupionego w 1572 r. przez miasto. Po zniszczeniach wojny 30-letniej zdrój odbudował zarządca hrabstwa kłodzkiego Jan Zygmunt Hoffmann. W latach 1724-42 na rynku mieszkał wybitny rzeźbiarz Michał Klahr. W czasie wojny 7-letniej (1756-63) żołnierze obu stron leczyli się w Lądku, podpisano nawet specjalną konwencję o neutralności rannych, zaś w 1765 r. na kurację przybył król pruski Fryderyk II. Od końca XVIII w. zaczyna się kolejna rozbudowa zdroju. W 1813 r. spotkali się tu król pruski Fryderyk Wilhelm III i car Aleksander I, omawiając szczegółu kampanii przeciwko Napoleonowi. W 1897 r. doprowadzono linię kolejową z Kłodzka do Stronia Śl. Uzdrowisko nie zostało zniszczone w 1945 r., do 1991 r. funkcjonowało tu sanatorium Armii Radzieckiej. W latach 1969-75 zbudowano obwodnicę, pozwalającą wyprowadzić ruch kołowy z centrum miasta. Lądek-Zdrój dzieli się na dwie części – miejską położoną wokół rynku i uzdrowiskową, u stóp masywu Trojaka (766 m) w Górach Złotych.
