Śnieżne Kotły

Śnieżne Kotły składają się z dwóch cyrków lodowcowych, wyrzeźbionych w plejstocenie przez spływający z grzbietu Karkonoszy lodowiec. Mały Śnieżny Kocioł ma ok. 300 m głębokości i do 100 m wysokości ścian skalnych, zaś Wielki - ok. 250 m głębokości i do 150 m wysokości. Ściany kotłów przecięte są żlebami, u ich podnóża utworzyły się stożki usypiskowe (piargi). Ściany skalne zbudowane są z granitu, jedynie w Małym Śnieżnym Kotle znajduje się żyła bazaltu. Lodowiec usypał na przedpolu kotłów pięć wałów morenowych. Na ich dnie znajdują się polodowcowe Śnieżne Stawki i kilka młak. Kotły stanowią rzadki w Sudetach przykład rzeźby alpejskiej. Rośnie w nich wiele chronionych gatunków roślin. Na żyle bazaltowej występuje endemiczna skalnica śnieżna (jedyne stanowisko w Europie Środkowej) i skalnica bazaltowa, znana tylko z tego miejsca. Rosną tu przykłady flory alpejskiej i arktycznej - sasanka alpejska, pierwiosnek maleńki, wawrzynek wilczełyko, tojad mocny, róża alpejska, modrzyk górski, zimoziół północny, miłosna górska, rdest wężownik oraz porosty miseczkowate. Na krawędzi Wielkiego Śnieżnego Kotła urządzono kilka punktów widokowych. Obok stoi charakterystyczny budynek z wieżą – dawne schronisko Schneegrubenbaude, które powstało w 1837 r. i zostało znacznie rozbudowane w latach 1895-97. Od 1961 r. funkcjonuje tu Radiowo-Telewizyjny Ośrodek Nadawczy Śnieżne Kotły, w związku z tym obiekt jest niedostępny dla turystów.