Miedzianka – historia

Miejscowość górnicza znana była od 1311 r. W 1512 r. kupił ją Hans von Burghaus, który rozwinął górnictwo miedzi i uzyskał w 1519 r. prawa miasta górniczego. Kolejnym właścicielem był Justus Decjusz – sekretarz króla Zygmunta Starego. Później Hans i Franz Hellmannowie zbudowali ługownie do produkcji witriolu. Górnictwo upadło w czasie wojny 30-letniej, wznowiono je w końcu XVII w. Odkryto także złoża kobaltu, a w 1811 r. Miedzianka ponownie uzyskała prawa miejskie. Od poł. XIX w. zaczęła rozwijać się turystyka, zaś ostatnią kopalnię zamknięto w 1925 r. W 1945 r. miejscowość zdegradowano do rangi wsi. W latach 1945-54 na potrzeby Związku Radzieckiego wydobywano tu uran, co spowodowało znaczne szkody górnicze. Miejscowość została zlikwidowana na przełomie lat 60. i 70. XX w., przy dawnym rynku zachowała się tylko gospoda i kościół. Sławę miejscowości przyniosła książka Filipa Springera z 2011 r. „Miedzianka. Historia znikania” (co roku organizowany jest tu festiwal literacki). W 2015 r. otwarto tu nowoczesny browar z restauracją i możliwością noclegu. Dziś zamieszkałych jest kilkanaście domów, liczących 75 mieszkańców.