Park Krajobrazowy Dolina Baryczy

Największy park krajobrazowy w Polsce, wchodzący w skład Kotliny Milickiej i Żmigrodzkiej. Ochroną objęty został rozległy bagnisty teren doliny rzeki Barycz. Park obejmuje 87 tys. ha lasów, podmokłych łąk i stawów. 20% parku znajduje się na terenie województwa wielkopolskiego, a pozostałe 80% na terenie województwa dolnośląskiego. Powołany został 3 czerwca 1996 r. w celu ochronny cennych siedlisk, zwłaszcza największych w Europie kompleksów stawów rybnych. Część parku (Stawy Milickie) została objęta ochroną środowisk wodnych RAMSAR oraz weszła skład Europejskich Ostoi Ptaków IBA. W parku znajduje się pięć rezerwatów przyrody: Rezerwat Wydymacz chroni zespół łęgu olszowego oraz zespół dębów w Antoninie, Rezerwat Radziądz chroni grąd europejski, Rezerwat Olszyny Niezgodzkie chroni lasy bagienne nad rzęką Ługą, Rezerwat Wzgórze Joanny chroni las bukowy, Rezerwat Stawy Milickie to najcenniejszy kompleks przyrodniczy, obejmuje około 300 stawów między Miliczem i Żmigrodem, o łącznej powierzchni ok. 5300 ha. Unikatowe warunki naturalne tworzy rzeka Barycz, która posiada najmniejszy spadek z polskich rzek. W jej dolinie od średniowiecza tworzone były stawy. Na terenie parku stwierdzono występowanie 121 zespołów roślinnych (naturalnych, półnaturalnych i synantropijnych). Do najcenniejszych należą zbiorowiska wodne, w tym bardzo rzadkie w skali Polski zbiorowisko z udziałem grzybieńczyka wodnego. Bogaty jest także świat zwierzęcy, zwłaszcza ptactwa wodnego. Występuje tu ponad 160 stanowisk lęgowych.